Çocuklardan yaşlarına göre davranmalarını beklerken onlara fazla yüklenmemiz, kendi başlarına hareket etmeye çalıştıklarında da "Küçüksün" demelerimiz ebeveynlik açısından bir tutarsızlık örneğidir. Çocuklar bizim gibi çok katmanlı düşünmeye meyilli değildirler çünkü.
Çocuklar 4-5 yaşına geldiklerinde özerkliklerini ilan etmeye çalışırlar. Özellikle 4-9 yaş arasında aile içinde ve arkadaş çevresinde nasıl konumlanacaklarını bilemezler. Bebeklerle oynarken birden "Sen büyüdün artık" denilmesi ama tek başına sokağa çıkamaması arasında nasıl bir fark olduğunu anlayamazlar. Tepki olarak "İşinize göre büyük, işinize göre küçüğüm zateeen!" diyerek isyan ederler. Böyle durumlarda öncelikle tutarlı olmakta yarar var. Çocukların anlayacağı dilden, "Neden olmaz?"ı açıklayın. Sürekli olarak "Küçüksün, yapamazsın" demek yerine "Sen bunu yapsan daha iyi olur" diyerek yapması gereken davranışı ya da sorumluluğu söyleyin. Ne kadar arada kalsalar da unutmayalım ki çocuklarımız hızla büyüyecek ve kendi ayakları üzerinde duracaklardır. Anne baba olarak onlara yön verirken öncelikle biz arada kalıp onların kafasını karıştırmayı bırakırsak bu dönemi de kolaylıkla atlatacaklardır.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder