Çocuklarda Tırnak Yemenin Başlıca Nedenleri:
• Üzüntü ve sıkıntı duyguları,
• Gerilim ve kaygı duyguları,
• Öfke ve saldırganlık duyguları,
• Korku,
• Değersizlik, güvensizlik duyguları
• Aile içi iletişim sorunlarıdır.
Sıkı denetleyici, baskı ve disiplini katı olan, kuralcı ana babaların çocuklarında daha sık görülür. Çocukların kendi halinde yaşamasına, gevşemesine yeterince imkan tanımayan ailelerin çocukları risk altındadır. Böyle anne babalar, çocuklarının doğallığını, çocuksu yönlerini yaramazlık olarak değerlendirir. Bu ana-babalar da kendileri olaylar karşısında çabuk gerilir, tedirgin olur ve gevşeme becerileri gelişmemiş kişilerdir. Toleranslı ve kabul edici aile ortamları ise tırnak yeme gibi diğer davranış problemlerinin daha az yaşandığı aile ortamlarıdır. Tırnak yeme alışkanlığı öğrenilmiş bir davranıştır. Aile içinde tırnak yiyen bir modelin çocuk tarafından taklit edilmesi de bir etken olabilir. Modelin tırnak yeme davranışı sonucu çevresinden aldığı geri bildirimleri gören çocuk ilgi çekmek için tırnak yemeye başlar. Tırnak yeme, bu durumdan başka tırnak çevresi veya tırnağın kendisinde oluşmuş bir problemin (kedi tırnağı, örselenme gibi) koparılarak çözülmesi ile de başlayabilir. Ayrıca öğrenilmiş olan tırnak yeme davranışı çocuğun sıkıntılı, bunalımlı, gergin ve kendince çaresizlik yaşadığı durumlarda çocuğun kendisiyle meşgul olmasına fırsat sağlayarak, çocuğu bu duygu durumları içindeyken avutucu bir rol üstlenir. Böylece sadece öğrenilmiş bir davranış olarak tekrarlanması olasılığı dışında, bir de çocuğa zor durumlarında teselli verici bir araç, bir davranış biçimi olarak yerleşir.
Tırnak yeme bir güvensizlik belirtisi de olabilmektedir. Sürekli azarlanarak eleştirilen kıskançlık (kardeş kıskançlığı), yeterli ilgi ve sevgi görmeyen çocuklar sıkıntı ve gerginlik yaşayacak, tırnak yemeye başlayacaklardır.
Anne baba geçimsizlikleri, anne babanın sık sık kavga etmesi gibi ailevi sorunlar çocuklarda tırnak yeme gibi davranışlara neden olur. Ayrıca aşırı derecede kollanan, korunan çocuklarda tırnak yeme açısından risk grubundadırlar.
Yaşının üstünde sorumluluk verilen çocuklar da tırnak yiyebilmektedirler.
Tırnak yeme; gerilim, sıkıntı ve saldırganlık duygularının açığa vurulmadığı durumlarda çocuğun kendine yönelik saldırgan dürtüsünün bir belirtisidir.
Çocuğun karşılaştığı korkulu durumlar, endişeler, yalnızlık ve aşağılık duygusu, arkadaşlarının ilgisini kaybetme korkusu da tırnak yemeye yol açabilir.
Tırnak yeme durumu çocuğun yakın çevresini endişelendirir. Ve çocuk, yapmaması için sürekli ikaz edilir. Bu davranış geçici bir durum olabilir ama çocuğun tırnak yemesine yapılan ikazlar ve tehditler bu davranışta kalıcılığa yol açabilir. Bunu önlemek için çocuğu tehdit ve ikaz etmemekle birlikte çocuğun ilgisini çekecek etkinliklerle uğraşmasını sağlayarak çocuğu mutlu etmek gerekmektedir. Ayrıca çocuğun tırnak yemesine neden olan stres yaratan faktörlerle ortadan kaldırılmalı ya da minimuma indirilmelidir. Arkadaş ilişkileri geliştirilmeli, psikolojik rahatlama sağlayacağı etkinliklerle uğraşması yönünde desteklenmeli, sosyal-kültürel faaliyete katılımı sağlanmalıdır. Birçok davranış problemlerinde olduğu gibi tırnak yemede de tırnak yeme davranışı görmezden gelinmelidir. Aile otoriter ise tutumunu gevşetmelidir.
Çocuk korku kaygı yaratacak durumlardan uzak tutulmalıdır. Küçük çocukların kaygı ve korku verici televizyon filmlerini izlemeleri ve kavgalı olaylarda bulunmaları sakıncalıdır. Heyecanlı anlarda çocuğa sakız çiğnetmek, sinema-televizyon seyrederken ağzını çiğneyebileceği bir şeylerle meşgul etmek ya da eline meşgul olabileceği bir şey vermek tırnak yemenin yerine geçebilecek etkinlik olabilir.
Tırnak yeme davranışı bir alışkanlık değildir ve isteyenler kolaylıkla bırakabilirler. Alışkanlığı bırakmak isteyen çocuğa yeterli güven verilirse çocuk daha çok çaba harcayabilir.
• Gerilim ve kaygı duyguları,
• Öfke ve saldırganlık duyguları,
• Korku,
• Değersizlik, güvensizlik duyguları
• Aile içi iletişim sorunlarıdır.
Sıkı denetleyici, baskı ve disiplini katı olan, kuralcı ana babaların çocuklarında daha sık görülür. Çocukların kendi halinde yaşamasına, gevşemesine yeterince imkan tanımayan ailelerin çocukları risk altındadır. Böyle anne babalar, çocuklarının doğallığını, çocuksu yönlerini yaramazlık olarak değerlendirir. Bu ana-babalar da kendileri olaylar karşısında çabuk gerilir, tedirgin olur ve gevşeme becerileri gelişmemiş kişilerdir. Toleranslı ve kabul edici aile ortamları ise tırnak yeme gibi diğer davranış problemlerinin daha az yaşandığı aile ortamlarıdır. Tırnak yeme alışkanlığı öğrenilmiş bir davranıştır. Aile içinde tırnak yiyen bir modelin çocuk tarafından taklit edilmesi de bir etken olabilir. Modelin tırnak yeme davranışı sonucu çevresinden aldığı geri bildirimleri gören çocuk ilgi çekmek için tırnak yemeye başlar. Tırnak yeme, bu durumdan başka tırnak çevresi veya tırnağın kendisinde oluşmuş bir problemin (kedi tırnağı, örselenme gibi) koparılarak çözülmesi ile de başlayabilir. Ayrıca öğrenilmiş olan tırnak yeme davranışı çocuğun sıkıntılı, bunalımlı, gergin ve kendince çaresizlik yaşadığı durumlarda çocuğun kendisiyle meşgul olmasına fırsat sağlayarak, çocuğu bu duygu durumları içindeyken avutucu bir rol üstlenir. Böylece sadece öğrenilmiş bir davranış olarak tekrarlanması olasılığı dışında, bir de çocuğa zor durumlarında teselli verici bir araç, bir davranış biçimi olarak yerleşir.
Tırnak yeme bir güvensizlik belirtisi de olabilmektedir. Sürekli azarlanarak eleştirilen kıskançlık (kardeş kıskançlığı), yeterli ilgi ve sevgi görmeyen çocuklar sıkıntı ve gerginlik yaşayacak, tırnak yemeye başlayacaklardır.
Anne baba geçimsizlikleri, anne babanın sık sık kavga etmesi gibi ailevi sorunlar çocuklarda tırnak yeme gibi davranışlara neden olur. Ayrıca aşırı derecede kollanan, korunan çocuklarda tırnak yeme açısından risk grubundadırlar.
Yaşının üstünde sorumluluk verilen çocuklar da tırnak yiyebilmektedirler.
Tırnak yeme; gerilim, sıkıntı ve saldırganlık duygularının açığa vurulmadığı durumlarda çocuğun kendine yönelik saldırgan dürtüsünün bir belirtisidir.
Çocuğun karşılaştığı korkulu durumlar, endişeler, yalnızlık ve aşağılık duygusu, arkadaşlarının ilgisini kaybetme korkusu da tırnak yemeye yol açabilir.
Çocuklarda Tırnak Yeme Nasıl Önlenir
Tırnak yeme durumu çocuğun yakın çevresini endişelendirir. Ve çocuk, yapmaması için sürekli ikaz edilir. Bu davranış geçici bir durum olabilir ama çocuğun tırnak yemesine yapılan ikazlar ve tehditler bu davranışta kalıcılığa yol açabilir. Bunu önlemek için çocuğu tehdit ve ikaz etmemekle birlikte çocuğun ilgisini çekecek etkinliklerle uğraşmasını sağlayarak çocuğu mutlu etmek gerekmektedir. Ayrıca çocuğun tırnak yemesine neden olan stres yaratan faktörlerle ortadan kaldırılmalı ya da minimuma indirilmelidir. Arkadaş ilişkileri geliştirilmeli, psikolojik rahatlama sağlayacağı etkinliklerle uğraşması yönünde desteklenmeli, sosyal-kültürel faaliyete katılımı sağlanmalıdır. Birçok davranış problemlerinde olduğu gibi tırnak yemede de tırnak yeme davranışı görmezden gelinmelidir. Aile otoriter ise tutumunu gevşetmelidir.
Çocuk korku kaygı yaratacak durumlardan uzak tutulmalıdır. Küçük çocukların kaygı ve korku verici televizyon filmlerini izlemeleri ve kavgalı olaylarda bulunmaları sakıncalıdır. Heyecanlı anlarda çocuğa sakız çiğnetmek, sinema-televizyon seyrederken ağzını çiğneyebileceği bir şeylerle meşgul etmek ya da eline meşgul olabileceği bir şey vermek tırnak yemenin yerine geçebilecek etkinlik olabilir.
Tırnak yeme davranışı bir alışkanlık değildir ve isteyenler kolaylıkla bırakabilirler. Alışkanlığı bırakmak isteyen çocuğa yeterli güven verilirse çocuk daha çok çaba harcayabilir.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder